تأثیر رهبری امام خمینی (قدس سره) در روند شکل گیری و پیروزی انقلاب اسلامی ایران (با تأکید بر حوزه های علمیه)

در ایران معاصر، تحولات و رخدادهای سیاسی بزرگی به وجود آمده است، که می توان گفت که تولد امام خمینی (1281 ش) مقارن یکی از بزرگترین تحولات ایران معاصر، یعنی انقلاب مشروطه (1285 ش) می باشد، که در این نوشتار کل دوره ی نظام مشروطه به پنج دوره تقسیم شده است. شخصیت امام خمینی(قدس سره) در کوران حوادث ایران معاصر، به نحوی شکل گرفت که ظلم ستیزی و لزوم بر اجرای عدالت و احکام اسلامی از اهداف استراتژیک و مهم وی گردید. وی با الهام از حوادث ایران معاصر، با تربیت شاگرد، تألیف کتاب، احراز مقام مرجعیت و ایجاد روحیه ی ظلم ستیزی در بین شاگردان و تمام مردم ایران، انقلاب اسلامی را به وجود آورد. امام خمینی(قدس سره) با درک دوره ی بحران وهرج و مرج سیاسی، اقتصادی و اجتماعی پایان عصر قاجاریه و دیکتاتوری سیاه رضا شاه پهلوی، آزادی نسبی سالهای 1332 - 1320 و خفقان و دیکتاتوری 25 ساله ی 57 - 1332، قیام ها و نهضت های معاصر، به خوبی دریافته بود که هرگونه تفسیر و تحول سیاسی - اجتماعی در ایران نیازمند مساعدت و پایداری مردم است، اصلاحات اساسی در ایران بستگی به حاکمیت اسلام دارد و با حکومت های موجود و نظام سلطنتی مشروطه امکان پذیر نیست و رهبری روحانیت و در رأس آن ها مرجعیت، تنها راه اعتماد مردم و حضور در صحنه است، امام خمینی(قدس سره) سال های جوانی عمر خود را تا سالهای 1332 به تحصیل و تعمیق در مسایل دینی، سیاسی، اجتماعی و تجزیه و تحلیل حوادث گذرانید. وی از قم به تهران می رفت و در مجلس شورای ملی وقت، به مباحث مطرح شده، گوش می داد. امام خمینی(قدس سره) یکی از شیفتگان شهید مدرس بود و در بین قیام ها، حرکت ها و تلاش های صورت گرفته در ایران معاصر، شخصیت مدرس و حرکت او را بیشتر از دیگران تأیید کرده است. امام خمینی با نظاره ی شهادت مدرس، اعدام سیّد مجتبی نواب صفوی و انزوای آیت اللّه کاشانی، به خوبی دریافته بود که بدون در دست داشتن رهبری و مقام مرجعیت، امکان فعالیت مناسب برای او وجود ندارد، هم چنان که در اعدام نواب صفوی، تلاش کرد که آیت اللّه بروجردی دخالت نماید، امّا بدون دخالت آیت اللّه بروجردی، امکان عملی برای او فراهم نشد. در سال های فوق امام خمینی(قدس سره) تلاش کرد که با تدریس و تألیف، شاگردانی تربیت نماید که ضمن صلاحیت علمی و فقهی، توان فعّالیت های سیاسی و اجتماعی را داشته باشند. امام خمینی(قدس سره) پس از سالهای 1340 باترویج ادبیات سیاسی - اجتماعی ظلم ستیزانه و با محوریت حاکمیت اسلامی سعی کرد به اصلاح امور بپردازد، اما حاکمیت طاغوت، به وی مجال اصلاحات را نداد، تا این که امام خمینی با نفی کامل نظام سلطنتی مشروطه و طرح ولایت فقیه انقلاب اسلامی را رهبری کرد و جمهوری اسلامی را بنیان نهاد